Opis cerkwi
Obecnie istniejąca cerkiew wzniesiona została, według różnych źródeł, w roku 1837 lub 1854.
Zbudowana jest z drewna w konstrukcji zrębowej, od zachodu posiada drewnianą wieżę konstrukcji słupowej. Budynek trójdzielny, oszalowany, z babińcem nie wyodrębnionym w bryle. Prezbiterium zamknięte ścianą prostą, przy nim od pn. zakrystia, od pd. składzik. Nawa szersza, prostokątna, z babińcem oddzielonym od nawy ścianą z desek oraz z wieżą od zach. Chór muzyczny podwieszony. Zewnątrz podmurowanie osłonięte fartuchem z desek, ściany wzmocnione lisicami. Okna powiększone w l. 1921-1922. Dachy dwuspadowe, kryte blachą. Wieża na rzucie kwadratu, z kruchtą w przyziemiu, o dwóch kondygnacjach przedzielonych daszkiem okapowym, oszalowanym; dołem wydatny fartuch z desek; dach namiotowy pobity blachą, z hełmem cebulastym zwieńczonym krzyżem. Analogiczne hełmy, proporcjonalnie mniejsze, nad nawą i prezbiterium.
Cerkiew remontowana była m.in. w latach: 1921-1922, 1961-1964 (m.in. pokryto blachą zniszczony w czasie wojny dach, zakupiono nowy dzwon), 1995-1996 (m.in. rekonstrukcja hełmów na dachu), od 1999 r. (renowacja ikonostasu). W 2000 r. zbudowano obok świątyni dzwonnicę, dobrze korespondującą z budynkiem cerkwi. Stoi ona na miejscu poprzedniej, nie zachowanej. Na dzwonnicy zabytkowe dzwony z datami: 1814 i 1858.
Wewnątrz cerkwi zachowało się zabytkowe wyposażenie, m. in.:
- kompletny ikonostas z czasów budowy cerkwi, trójstrefowy ze zwieńczeniem, architektoniczny,
- sztandar, na którym z dwóch stron malowidła 1 poł. w. XIX: Matka Boska z Dzieciątkiem i Chrystus,
- Płaszczenica z 1803 r., z dwóch stron ikony: Chrystus w grobie i Chrystus Zmartwychwstały,
- ikony z ok. poł. XIX w.:
- Ofiarowanie Dzieciątka w Świątyni, fundacji Iwana Mielnika i Hnata Barniaka,
- śś. Dymitr i Michał,
- Niesienie Krzyża,
- Pieta, fundacji Iwana Gołda,
-Trójca Święta,
- dwie stacje Męki Pańskiej, z 1872 r. i 2 poł. XIX w.,
- trzy krucyfiksy ludowe, z XIX w.,
- kielich z ok. poł. XVII w., z czarą w koszyczku ażurowym z główkami aniołków i pękami owoców; nodus i stopa z 2 poł.
XIX w. z cechą imienną złotnika KM.
- starodruki ruskie z II poł. XVIII w.
Obok cerkwi drewniane krzyże: z 1938 r. i 1988 r. (postawione na pamiątkę 950-lecia oraz 1000-lecia Chrztu Rusi Kijowskiej)
Do cerkwi droga prowadzi przez bramkę, pochodzącą zapewne z czasów budowy cerkwi, wzniesioną z kamienia łamanego, w kształcie arkady, krytą daszkiem czterospadowym, pobitym blachą.
W pobliżu cerkwi zlokalizowany jest stary cmentarz, na którym znajduje się kilkanaście nagrobków z XIX/XX w. Znajduje się tu również mogiła w kształcie kurhanu, w której prawdopodobnie złożono szczątki zmarłych parafian, ekshumowanych z cmentarza znajdującego się niegdyś wokół cerkwi.
Zbudowana jest z drewna w konstrukcji zrębowej, od zachodu posiada drewnianą wieżę konstrukcji słupowej. Budynek trójdzielny, oszalowany, z babińcem nie wyodrębnionym w bryle. Prezbiterium zamknięte ścianą prostą, przy nim od pn. zakrystia, od pd. składzik. Nawa szersza, prostokątna, z babińcem oddzielonym od nawy ścianą z desek oraz z wieżą od zach. Chór muzyczny podwieszony. Zewnątrz podmurowanie osłonięte fartuchem z desek, ściany wzmocnione lisicami. Okna powiększone w l. 1921-1922. Dachy dwuspadowe, kryte blachą. Wieża na rzucie kwadratu, z kruchtą w przyziemiu, o dwóch kondygnacjach przedzielonych daszkiem okapowym, oszalowanym; dołem wydatny fartuch z desek; dach namiotowy pobity blachą, z hełmem cebulastym zwieńczonym krzyżem. Analogiczne hełmy, proporcjonalnie mniejsze, nad nawą i prezbiterium.
Cerkiew remontowana była m.in. w latach: 1921-1922, 1961-1964 (m.in. pokryto blachą zniszczony w czasie wojny dach, zakupiono nowy dzwon), 1995-1996 (m.in. rekonstrukcja hełmów na dachu), od 1999 r. (renowacja ikonostasu). W 2000 r. zbudowano obok świątyni dzwonnicę, dobrze korespondującą z budynkiem cerkwi. Stoi ona na miejscu poprzedniej, nie zachowanej. Na dzwonnicy zabytkowe dzwony z datami: 1814 i 1858.
Wewnątrz cerkwi zachowało się zabytkowe wyposażenie, m. in.:
- kompletny ikonostas z czasów budowy cerkwi, trójstrefowy ze zwieńczeniem, architektoniczny,
- sztandar, na którym z dwóch stron malowidła 1 poł. w. XIX: Matka Boska z Dzieciątkiem i Chrystus,
- Płaszczenica z 1803 r., z dwóch stron ikony: Chrystus w grobie i Chrystus Zmartwychwstały,
- ikony z ok. poł. XIX w.:
- Ofiarowanie Dzieciątka w Świątyni, fundacji Iwana Mielnika i Hnata Barniaka,
- śś. Dymitr i Michał,
- Niesienie Krzyża,
- Pieta, fundacji Iwana Gołda,
-Trójca Święta,
- dwie stacje Męki Pańskiej, z 1872 r. i 2 poł. XIX w.,
- trzy krucyfiksy ludowe, z XIX w.,
- kielich z ok. poł. XVII w., z czarą w koszyczku ażurowym z główkami aniołków i pękami owoców; nodus i stopa z 2 poł.
XIX w. z cechą imienną złotnika KM.
- starodruki ruskie z II poł. XVIII w.
Obok cerkwi drewniane krzyże: z 1938 r. i 1988 r. (postawione na pamiątkę 950-lecia oraz 1000-lecia Chrztu Rusi Kijowskiej)
Do cerkwi droga prowadzi przez bramkę, pochodzącą zapewne z czasów budowy cerkwi, wzniesioną z kamienia łamanego, w kształcie arkady, krytą daszkiem czterospadowym, pobitym blachą.
W pobliżu cerkwi zlokalizowany jest stary cmentarz, na którym znajduje się kilkanaście nagrobków z XIX/XX w. Znajduje się tu również mogiła w kształcie kurhanu, w której prawdopodobnie złożono szczątki zmarłych parafian, ekshumowanych z cmentarza znajdującego się niegdyś wokół cerkwi.